زرتشت، پیامبر باستانی ایرانزمین، وقتی از اهورامزدا (خدای خوبیها) به مردم گفت، ۶ فرشته هم به عنوان دستیاران اهورامزدا معرفی کرد. این ۶ ایزد، همراه با اهورامزدا، به نام ۷ اَمشاسپَند شناخته میشن. امشاسپَندان به زبانِ پارسیِ باستان یعنی: «هفت مقدس جاوید». اسم این ۶ ایزد از این قراره: اردیبهشت، خرداد، مرداد، شهریور، بهمن، اسفند. هر کدوم از سینهای هفتسین، در واقع یادآور یکی از امشاسپندانه، که قرار بوده طی یکسال، برای مردم برکت و رونق به همراه بیارن. این هفتسین، از هفت نوع روییدنی به دست میآد: سبزه، سیر، سیب، سماق، سنجد، سرکه، سمنو.
سیب همیشه نماد سلامتی بوده. بعضیها سیب رو نشونهای از فرشتهٔ اسفند میدونن. اسفند برای زرتشتیها، ایزدبانوی زمین سرسبزه، و مژدهآور باروری و زایشه.
سیر از گذشتههای دور به مراقبت از بدن معروف بوده. سیر رو به قدرت اهورامزدا نسبت میدن که همیشه با اهریمن در جنگه تا نیکی رو فرمانروا کنه.
سبزه شاید پررنگترین نشونهٔ رویش باشه. سبزه میتونه یه ارتباطهایی هم با ایزد اردیبهشت داشته باشه که مظهر پاکیه و کارش نگهبانی از گیاهانه.
سنجد با اون طعم نه تلخ و نه شیرین، نه ترش و نه شورش، نماد کمال و درستیه. سنجد رو میشه به ایزدبانوی خرداد مرتبط دونست که مظهر کمال و اعتداله.
برعکس طعم ترشش که ممکنه ناخوشایند به نظر برسه، سرکه نماد ماندگاری و بقاست. برای همین یهجورایی به ایزد مرداد که مظهر جاودانگیه نسبت داده میشه.
سمنو رو از گندم میگیرن و منبع مشهور انرژی و قوته. بیدلیل نیست که خیلیها به فرشتهٔ شهریور که مظهر نیرومندیه، ربطش میدن.
سماق از قدیمها در طب ایران بوده و ایرانیها معتقدن برای تندرستی خیلی مفیده. نسبت سماق رو میشه به فرشتهٔ بهمن رسوند که نماد کردار نیک و نگهبانی از جاندارانه.